Go - starożytna japońska gra planszowa grana pionami, której celem jest otoczenie
jak największego terytorium. Webster's Encyclopedic Dictionary.
GO, umysłowa gra planszowa dla 2 osób, wywodząca się od starochińskiej gry sprzed 4 tysięcy lat; uznawana za narodową grę japońską (ostateczne zasady ustalono około
VIII w. w Japonii); polega na otoczeniu swoimi pionami jak największego
terytorium na planszy.
Trzytomowa encyklopedia PWN.
Go, jap., narodowa (od VIII w., wg pierwowzoru chiń.) gra jap., rozgrywana przez 2 graczy 181 czarnymi i 181 białymi kamieniami na kwadratowej tablicy (na której 19 linii przecina się z innymi 19 liniami, tworząc 361 krzyżyków), przy czym celem gry jest blokada kamieni przeciwnika. W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem.
GO [jap.], umysłowa gra dla 2 osób, prowadzona na planszy podzielonej 19 liniami poziomymi i 19 pionowymi, przecinającymi się w 361 punktach; rozgrywana pionami (180 białych i 180 czarnych), które partnerzy stawiają na przemian na przecięciach linii, tworząc z nich grupy otaczające fragmenty
planszy i piony przeciwnika; celem gry jest otoczenie swoimi pionami jak
największego terytorium; przy obliczaniu wyniku uwzględnia się także piony
zbite w trakcie gry. Go należy do najbardziej wartościowych gier umysłowych;
oparte na grze chińskiej sprzed 4 tysięcy lat, ostatecznie ukształtowane w Japonii
ok. VIII w., uznawane za japońską grę narodową; od początku XX w. popularyzowane na
całym świecie; od 1938 są rozgrywane mistrzostwa Europy, od 1979 - mistrzostwa świata (amatorskie); w 1982 powstała Międzynarodowa Federacja Go,
w 1983 - Polskie Stowarzyszenie Go.
Sześciotomowa encyklopedia PWN