O radości z gry w Go

"Chciałbym nauczyć się grać w Go, ale to wygląda na taką trudną grę". Często słyszymy takie narzekania. Z pewnością nasi przyjaciele i krewni, widząc nas świetnie bawiących się przy planszy też chcieliby tego spróbować. Ale istnieje problem - jaki jest najlepszy sposób nauczenia ich tej gry? Czytelnik z pewnością wie, że kto już odkryje radość z Go, przywiąże się do tej gry do późnej starości. A i wtedy, jak mówił mi mój geriatra, gra w Go ćwiczy mózg i przez to zapobiega niektórym starczym problemom, bez względu na siłę gry.

W XXI w., który zbliża się dużymi krokami będzie coraz więcej wolnego czasu, a spędzanie go stanie się problemem dla wielu ludzi. Niektórzy zabiorą się za golf, tenis czy inne sporty, ale myślę, że znajdą się i tacy, którzy zechcą zająć się "sportami umysłowymi" jak Go.

W popularyzowaniu Go jest jednak pewna przeszkoda, a jest nią fakt, że Go na pierwszy rzut oka wygląda na trudną grę. Chciałbym zaprezentować sposób przezwyciężenia tego problemu, który wypróbowałem już wielokrotnie. Go to taka gra: jeżeli nie potrafisz w nią wygrywać, twoje zainteresowanie nigdy nie wzrośnie. Dlatego po nauczeniu zasad bicia pionów i ko od razu zaczynam z początkującym grać.

Gramy na małej planszy (9x9) a początkujący dostaje dziewięć kamieni (diagram 1). Z taką pomocą nawet ktoś, kto wie tylko trochę o biciu pionów może grać dobrze.

Diagramy 2, 3 i 4 pokazują partię jaką rozegrałem z pewną panią w wieku około 50 lat, która grała w Go po raz pierwszy w życiu. Grała bez żadnych podpowiedzi, ostrzegałem ją tylko wtedy, gdy zamierzała zrobić coś niezgodnie z regułami.

Czasami czarne chciały zbić białego, lecz w zamian same były zbijane. Na diagramie 3 widać ruchy 18 i 26 stawiające własne piony w atari. W całości rozegrano 39 ruchów. W rezultacie czarne wygrały 9 punktami. "Grałam pierwszy raz i wygrałam!" O wiele bardziej pewna siebie nasza bohaterka wygrała następne dwie partie, kolejno na 8 i 7 handicapach. Obecnie jest ona entuzjastką Go.

Gdy początkującego od razu rzuca się na głębokie wody dużej planszy (19x19), w toku partii widać na planszy wiele martwych grup a prawie każdy ruch spotyka się z naszym krytycznym przyjęciem. W takiej sytuacji można z łatwością pomyśleć: "Nie zagram już więcej w tę grę".

Go na handicapach na małej planszy (9x9) nie jest może bardzo interesujące dla nauczyciela, ale należy być cierpliwym. Gdy przebrniemy przez ten etap, wkrótce będziemy mogli cieszyć się wartościowym przeciwnikiem do gry i przyjacielem.

Gdy już nauczyliśmy parę osób, nie muszą one grać tylko z tobą, mogą grać też równe gry z innymi początkującymi. Po około 10 pełnych grach na małej planszy (9x9), mogą zacząć grać na średniej (13x13). Dzięki tej metodzie można pomóc awansować od początkującego aż do shodana bez utraty zainteresowania grą.

Skonstruowałem tę tabelę, aby pomóc ustalić warunki gry na planszach 9x9 i 13x13. Jest ona oparta na rezultatach gier wielu ludzi. Będę czuł się szczęśliwy, jeśli stanie się standardem.

Ponadto, każdy uczeń znając ranking swojego nauczyciela i wyniki wspólnych gier może na jej podstawie oszacować swój własny ranking. Najniższa siła to 30kyu.