Jestem z zawodu grafikiem, urzeka mnie piękno widzialne w każdym przejawie, piękno architektury, piękno znaku lub obrazu, piękny kształt litery. Czym jest piękno i jakie są cechy procesu twórczego? Co możemy nazwać sztuką?

Dla człowieka piękno tkwi w harmonii i proporcjach. Człowiek dostrzega także piękno w logice wzorów matematycznych, piękno poezji i muzyki. Proces twórczy charakteryzuje brak ograniczeń , czasem inaczej nazywany "swobodą twórczą" oraz praca wyobraźni. Proces twórczy to cecha która, wyróżnia nas wśród istot żyjących na ziemi. Sztuka zapełnia pustkę, czystą kartkę papieru słowami, pustą powierzchnię płótna obrazu. Początkiem procesu twórczego jest pusta plansza Baduk. Sztuka jest potrzebą człowieka. Sztuką człowiek wypełnia sens istnienia. Sztuka jest pięknem zrozumiałym dla wszystkich ludzi niezależnie od kręgu kultury. Baduk wypełnia te warunki jest więc sztuką.

Baduk jest także piękny graficznie. Czarne i białe kamienie na tle naturalnego drewna układają się dla niewtajemniczonych w intrygujące wzory i piękne kształty. Kiedy w partii uda się nam zbudować lekką harmonijną strukturę, dobrze współpracującą na planszy z resztą kamieni jesteśmy zadowoleni. Czujemy się niczym architekt, który zaprojektował lekki, piękny i mocny most. Kiedy natomiast nie możemy rozciągnąć się na odpowiednią odległość czujemy się źle, ściśnięci i ograniczeni przez nieodpowiedni kształt. Zupełnie tracimy humor. Widzimy jak niedobrze zbudowaliśmy grupę i za wszelką cenę staramy się poprawić kształt, lub porzucić go jako bezwartościowy. Tworzenie dobrych kształtów to jedna z najważniejszych umiejętności w Baduk. Dobre kształty to gwarancja sukcesu.

Trzeba więc stwierdzić, że w Baduk poszukiwanie harmonii i piękna jest koniecznością, ponieważ dobre ruchy są z reguły piękne, poprzez stworzony kształt, prostotę i celowość.

Rywalizacja graczy służy tworzeniu piękna.

Czy zauważyliście, że podobnie do wielkich dzieł malarzy, pisarzy lub kompozytorów niektóre z partii nazywamy "arcydzieło" ? Partie przeprowadzone idealnie, w których trudno zmienić położenie choćby jednego kamienia. W odróżnieniu od innych dziedzin mamy tu dzieło dwóch autorów powstałe z rywalizacji, która jest w Baduk jednocześnie formą współpracy. Efektem może być właśnie partia "arcydzieło". Aby mogła powstać obaj muszą wznieść się na wyżyny swoich umiejętności, oddać wszystkie siły, wykazać mistrzostwem. Takie partie znajdują miejsce w kulturze ludzkości obok innych dzieł.

Otake Hideo zapytany co jest najważniejsze dla gracza Baduk, odpowiedział: najważniejsza jest wyobraźnia. Nie wystarczy mieć świetną pamięć, umiejętność liczenia kombinacji. W Baduk konieczna jest wyobraźnia. Rozwój wyobraźni idzie w parze z rozwojem osobowości. Aby dobrze grać trzeba być indywidualistą i indywidualnością, do wiedzy wypracowanej i przekazanej przez innych, trzeba umieć dodać własne przemyślenia, nadać grze swój własny styl.

Ciekawe jak łatwo uwidacznia się charakter gracza w Baduk. Widać go od razu po sposobie stawiania kamieni, skłonności do nieprzemyślanego ataku, lub lękliwej obrony. Są gracze, którzy pozwalają na spokojny rozwój, są też tacy którzy natychmiast przeszkadzają w twoich zamierzeniach, bądź od razu starają się zniszczyć każdy zaczątek terytorium, jakie próbujesz stworzyć. Są gracze, którzy myślą tylko o zabiciu twoich grup w każdym miejscu planszy. Wiele możemy dowiedzieć się o człowieku z którym gramy

W opinii mojego mistrza Janusz Kraszka najważniejszymi cechami jakie Baduk pomaga rozwijać to poczucie umiaru, równowaga psychiczna i cierpliwość. Z jednej strony Baduk indukuje te cechy i pomaga w ich rozwoju, z drugiej strony tak osiągnięty stan ducha pomaga nam głębiej wniknąć w istotę gry i podnieść poziom.

Baduk wyzwala wielkie emocje. Walkę na planszy o życie grup własnych i przeciwnika przeżywamy wewnątrz z nie mniejszą gwałtownością, jak prawdziwą walkę na śmierć i życie. Walczymy o ich życie jak o swoje własne. Gdy nasza grupa umiera, czujemy jakbyśmy sami umierali. Oddychamy z ulgą gdy grupa przeżyje. Odcięcie części grupy to jakby odcięcie ręki. Nie mówię już o utracie oka... W trakcie gry musimy powściągnąć nadmierne emocje gdyż i przedwczesna radość z chwilowego sukcesu, lub załamanie po lokalnej porażce odbierają jasność widzenia i osłabiają wolę walki. Spokój i cierpliwość pomagają w realnej ocenie sytuacji, zwiększają szansę na dalszą dobrą grę i końcowy sukces. Ciekawe, że kiedy gramy jesteśmy tak skupieni, że cały świat znika, przestaje istnieć. Jednakże gdy mamy życiowe problemy, nie zdany egzamin, umiejętność skupienia maleje, a emocje trudniej utrzymać na wodzy. Na odwrót stabilizacja, sukcesy życiowe pomagają lepiej grać.